Boyalı Sac Yağmur İniş Boru Uygulaması

1. Malzeme Özellikleri

• Malzeme Cinsi: Genellikle sıcak daldırma galvaniz üzeri elektrostatik veya fırın (coil coating) boyalı sac kullanılır.

• Sac Kalınlığı: Genellikle $0.40 \text{ mm}$ ile $0.50 \text{ mm}$ arasında değişir. Bu kalınlık, hem dayanım hem de büküm kolaylığı için optimize edilmiştir.

• Kaplama: Çinko (galvaniz) katmanı korozyona (paslanmaya) karşı ana korumayı sağlar. Üzerindeki boya katmanı ise estetik bir görünüm, UV ışınlarına karşı ekstra koruma ve uzun ömür sunar.

• Kesit Tipleri:

  • Yuvarlak (Dairesel) Kesit: En yaygın kullanılan ve geleneksel tiptir.

  • Kare/Köşeli Kesit: Daha modern mimari yapılarda estetik beklentiyi karşılamak için tercih edilir.

2. Montaj ve Bağlantı Detayları

Boyalı sac iniş boruları, genellikle $2 \text{ metre}$ veya $3 \text{ metre}$ gibi standart boylarda üretilir ve bir dizi aksesuarla monte edilir.

a. Boru Bağlantıları (Ekleme Yöntemi)

• Muflu Sistem: En yaygın yöntemdir. Boruların bir ucu (erkek), diğer borunun ağzına (muf kısmına) su akış yönünde (yukarıdaki boru, aşağıdaki borunun içine girecek şekilde) geçerek bağlanır.

• Sızdırmazlık: Muflu birleşim yerlerinde genellikle ek bir sızdırmazlık malzemesi (özel sızdırmazlık macunu veya silikon) kullanılır.

• Avantaj: Bu yöntem, hızlı ve kolay montaj sağlar, ayrıca sıcaklık değişimlerinden kaynaklanan genleşme ve büzülmelere karşı bir miktar esneklik sunar.

b. Duvara Sabitleme (Kelepçe Kullanımı)

• Kelepçeler: İniş boruları, borunun kesitine uygun boyalı sac kelepçeler veya boru askı aparatları kullanılarak duvara sabitlenir.

• Kelepçe Aralığı: Boruların rüzgar ve su yüküne dayanması için kelepçeler arasındaki mesafe genellikle $1 \text{ metre}$ yi geçmemelidir (bazı şartnamelerde $60 \text{ cm}$ - $70 \text{ cm}$ aralık tavsiye edilir).

• Sabitleme: Kelepçeler, duvara dübel ve vida (betonarme veya tuğla duvarlar için) ya da ahşap karkasa vida ile sağlam bir şekilde tespit edilmelidir.

c. Kullanılan Aksesuarlar

1. Dirsekler: Oluktan iniş borusuna veya bina cephesindeki çıkıntıları (örneğin kat silmeleri) aşmak için kullanılır. Genellikle $45^\circ$, $60^\circ}$ veya $72^\circ}$ gibi hazır açılarda bulunur.

2. Kolektör (Boyun/Huni): Çatı oluğundan gelen suyun iniş borusuna yönlendirilmesini sağlayan bağlantı elemanıdır.

3. Y Çatalı: İki iniş borusunu tek bir hatta birleştirmek gerektiğinde kullanılır.

4. Terminal Borusu: İniş borusunun zemin hizasında, suyun alt yapıya veya açık drenaj sistemine verilmesini sağlayan, genellikle estetik bükümlü sonlandırma parçasıdır.

3. Uygulamada Dikkat Edilmesi Gerekenler

• Boyutlandırma: İniş borusunun çapı ve sayısı, çatı alanının büyüklüğüne ve bölgenin maksimum yağış miktarına göre hidrolik hesaplamalarla doğru belirlenmelidir. Yetersiz çap, borunun tıkanmasına ve suyun taşmasına yol açar.

• Drenaj: İniş borusunun alt ucu, suyun bina temeline veya cephesine zarar vermeyeceği şekilde, mutlaka bir zemin drenaj hattına (rögar) veya uygun bir alana yönlendirilmelidir.

• Kesim ve Boya Tamiri: Boruların montaj sırasında kesilmesi gerektiğinde, kesilen kenarlardaki korozyonu önlemek için uygun rötuş boyası veya korozyon önleyici astar ile boya tamiri yapılmalıdır.

• Isıl Hareket: Metal borular, sıcaklık değişimlerine karşı genleşir ve büzülür. Çok uzun boru hatlarında, boru kelepçelerinin bir kısmının bu harekete izin verecek şekilde (sıkıca sabitlemek yerine) serbest bırakılması tavsiye edilir.